غم

نوشتن درباره ی غم رو خیلی دوست دارم

اصولا هممون حرف زدن یا نوشتن درباره ی چیزایی که خیلی خوب درکشون کردیم و از عمق جان چشیدیمشون برامون راحت تر و دلپذیرتره

من میگم غم رو نباید یه ذره یه ذره کشید 

باید یهو سر ریزش کنی به جونت

وقتی تدریجی غصه بخوری اون غصه تو وجودت ته نشین میشه

اصلا میمونه رو دلت انگار

همش حس می کنی یه چیزی ناقصه ، چون اون غمه رو درست حسابی نکشیدی و به خوردت نرفته

ولی وقتی یک دفعه با اون کوه ناراحتیه روبه رو بشی

قشنگ بشینی غصه تو تمام و کمال بخوری و گریه هاتو بکنی

بعد از گذشتن ازش دلت سبکه

خیالت راحته که هیچ عذاب وجدانی گوشه ی ذهنت نیست...

و هیچی هم بدتر از موندن حسرت غصه خوردن برای چیزی روی دلت نیست...

برچسب‌ها: غم , غصه صدا...